รีวิว Mindhunter ฆาตกรต่อเนื่องและอาชญากรที่โหดเกินมนุษย์

Mindhunter

รีวิว Mindhunter ฆาตกรต่อเนื่อง และอาชญากรที่โหดเกินมนุษย์ธรรมดาจะเข้าใจ เป็นวัตถุดิบอันน่าหลงใหลของนักสร้างหนังมานาน บรรณานุกรมแห่งความโหดร้ายไร้สำนึก การทารุณ ฆาตกรรม ข่มขืน ทรมาน ไม่เว้นเด็ก สตรีและคนชรา กระทำต่อเนื่องซ้ำซากและทวีความเหี้ยมมากขึ้นเรื่อยๆ หนังหลายเรื่องตั้งคำถามว่าเราสามารถเข้าใจคนที่กระทำการวิปริตเหล่านี้ได้โดยไม่กะพริบตาได้หรือไม่ รีวิว Mindhunter

เรื่องย่อ

เรื่องราวในยุคประมาณ 70’s เมื่อเจ้าหน้าที่ FBI โฮลเดน ฟอร์ด และ บิล เทนซ์ ได้ร่วมกันจัดตั้งแผนกใหม่ของ FBI ที่ชื่อว่า หน่วยพฤติกรรมศาตร์ หน้าที่ของพวกเขาคือ เดินทางสัมภาษณ์เหล่านักโทษฆาตกรโรคจิตทั่วสหรัฐฯ ที่ถูกขังอยู่ในคุก เพื่อเก็บข้อมูล เข้าถึงจิตใจและวิธีคิดเพื่อนำข้อมูลมาวิเคราะห์เพื่อช่วยเจ้าหน้าที่ในด้านอื่นๆ ไขคดีที่เกิดขึ้น โดยทั้งสองตัวละครนี้ อ้างอิงมาจากนักสืบจริงๆในยุค 1960s เพราะตอนนั้นทางสหรัฐฯ ได้ใช้หลักจิตวิทยาในการไขคดีอาชญากรรม โดยเฉพาะคดีฆาตกรรมที่อุกฉกรรจ์ โหดร้ายผิดมนุษย์ ทางเจ้าหน้าที่ต้องปรับตัว เรียนรู้ที่จะใช้สมองเพื่อวิเคราะห์บุคลิก ดักทางฆาตกร เพื่อให้เข้าใจว่าในหัวของปีศาจในร่างมนุษย์พวกนี้มีกลไก ความคิด หรือสัญชาติญาณแตกต่างจากคนทั่วไปอย่างไร

 

จิตใจของฆาตกรหรืออาชญากรเป็นอีกโลกหนึ่งที่หนังและซีรีส์ฮอลลีวูดชอบเข้าไปสำรวจ นัยหนึ่งเพราะเป็นโลกที่รังสรรค์ตัวละครคาแรกเตอร์โรคจิตสุดหลอน (ลองนึกถึงโจ๊กเกอร์หรือทูเฟซ มนุษย์สองหน้า ตัวละครจากคอมิก Batman) จากเหตุการณ์จริงที่ทำให้เรื่องราวตัวละครสมจริง

ทั้งที่เกิดจากกจิตที่ผิดเพี้ยนก่อให้เกิดเหตุฆาจกรรมของคนเหล่านี้ต่อเหยื่อมากมาย และอีกนัยหนึ่งก็เป็นโลกที่ผู้ชมทั่วไปสงสัยใคร่รู้ว่า เหตุใดอาชญากรเหล่านั้นถึงได้ก่อคดีหฤโหดขึ้นมาได้ ที่มาที่ไปของพวกเขาก่อนจะมาเป็นอาชญากรนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุใด

ในบรรดาซีรีส์ภาคต่อมากมายของ Netflix ผู้เขียนจดจ้องรอซีซั่นใหม่ของ Mindhunter มากที่สุด (ลงสถิตจอวันศุกร์ที่ 16 ส.ค. ที่ผ่านมา) ผู้สร้างโชว์ชุดนี้คือ เดวิด ฟินเชอร์ ผู้กำกับฮอลลีวูดขึ้นชื่อเรื่องสไตล์หนังอันเยือกเย็นและแหลมคม เป็นผู้กำกับที่เคยโคจรเข้าใกล้ฆาตกรต่อเนื่องมาหลายครั้ง

ตั้งแต่ Seven ถึง Zodiac ทุกครั้งเราจะเห็นนักสืบหนุ่มดูหนังฟรีผู้หมกมุ่นในการอ่านใจฆาตกร ลุ่มหลงในความพยายามเลียนแบบความคิดนักฆ่าหรือนักข่มขืน จนตัวเองหลุดเข้าไปในหลุมดำของมโนสำนึกเสียเอง

เนื้อเรื่อง

เรื่องราวดัดแปลงจากหนังสือ “Mind Hunter: Inside FBI’s Elite Serial Crime Unit” ของ John E. Douglas และ Mark Olshake ซึ่งในชีวิตจริงเคยเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์พฤติกรรมคนร้ายของ FBI ที่ช่วยจับฆาตกรและคนร้ายในคดีสำคัญมากมาย หนังมี Producer หรือผู้ควบคุมการสร้างระดับเจ้าพ่อหนังอาชญากรรมระทึกขวัญอย่าง David Fincher (Gone Girl, Zodiac, SE7EN)

และนางเอกออสการ์ Charlize Theron (บทที่ทำให้เธอได้รับรางวัลออสการ์นำหญิงคือ บทอาชญากรหญิงที่มีตัวตนจริงอย่าง Aileen ในหนัง Monster (2003)) ผู้สร้างอย่าง Joe Penhall ผู้เขียนบทหนังโลกหลังวันล่มสลายชวนหดหู่อย่าง The Road (2009) และเหล่าผู้กำกับหนังและซีรีส์ชั้นนำที่ชวนเครียดและชวนลุ้นมากมายตามรายนามข้างต้น

นี่คือหนังตามล่าเหล่าอาชญากรที่มีความคิดยากเกินหยั่งถึง ต้องใช้สมองมากกว่ากำลังไปตามจับ ถ้าเป็นคอหนังสืบสวนและหนังอาชญากรที่มีตัวละครอย่าง Hannibal Lector ในนิยายของ Thomas Harris เป็นตัวหลักของเรื่องแล้วละก็ ย่อมจะชื่นชอบซีรีส์นี้ได้ไม่ยาก

Mindhunter ในซีซั่นแรก ตามนักสืบ FBI สองคน โฮลเด้น ฟอร์ด (แสดงโดย โจนาธาน กรอฟ) และ บิล เทนช์ (โฮลท์ แมคคอลลานี) ทั้งสองตัวละครอ้างอิงจากนักสืบจริงๆ ในยุค 1960s เมื่อทางการสหรัฐฯ เริ่มใช้หลักจิตวิทยาและพฤติกรรมศาสตร์ในการไขคดีอาชญากรรม

โดยเฉพาะกรณีอุกฉกรรจ์ที่โหดร้ายผิดมนุษย์มนา แทนที่ตำรวจจะใช้กำลังกายในการตามจับผู้ร้าย กลายเป็นต้องเรียนรู้ที่จะใช้สมอง การวิเคราะห์บุคลิก และทำตัวเป็นหมอโรคจิตเพื่อดักทางฆาตกร ฟอร์ดกับเทนช์ในซีรีส์ เดินทางไปทั่วอเมริกาเพื่อสัมภาษณ์ฆาตกรต่อเนื่องสุดอื้อฉาวที่ถูกจับได้แล้ว โดยหวังจะเข้าใจว่าพวกเขามีกลไกความคิดหรือสัญชาตญาณที่แตกต่างจะคนทั่วไปอย่างไร

ทีมงานทั้งหมดที่เป็นระดับตัวท็อปของวงการร่วมกันผลิตซีรีส์ที่บอกเล่า เรื่องราวของหน่วย BAU (Behavioral Analysis Unit) หน่วยงานที่ถือกำเนิดคำว่า “ฆาตกรต่อเนื่อง” (Serial Killer) ขึ้นจริงในแวดวงสืบสวนสอบสวนของโลกใบนี้ หน่วยวิเคราะห์พฤติกรรมอาชญากรใน FBI (มีบทบาทโดยตรงในซีรีส์ Criminal Minds (2005-ปัจจุบัน) ของช่อง CBS, ซีรีส์ Hannibal (2013-2015)

และหนัง Silence of the Lambs (1992)) เพียงแต่เรื่องนี้จะเป็นการเล่าย้อนไปที่จุดเริ่มต้นการบุกเบิกหน่วยงานในยุค 70 เจ้าหน้าที่ Holden Ford (Jonathan Groff) อาจารย์รุ่นใหม่ไฟแรงที่ให้ความสนใจกับพฤติกรรมของอาชญากรเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุร้าย (ในขณะที่ FBI เวลานั้น มักจะให้ความสำคัญกับการไล่ล่าอาชญากรรมที่เกิดขึ้นไปแล้ว มากกว่าป้องกันไม่ให้เกิด)

ต้องมาร่วมมือกับเจ้าหน้าที่รุ่นเก๋า Bill Tench (Holt McCallany) ที่พอจะเห็นด้วยกับแนวคิดนี้อยู่บ้าง และอาศัยโอกาสที่เขาต้องไปสอนหนังสือให้เจ้าหน้าที่ FBI ใตามสถานีตำรวจทั่วสหรัฐฯ ฟัง Bill จึงหนีบ Holden ไปเพื่อเผยแพร่แนวคิดนี้ด้วย ส่วนในช่วงครึ่งหลัง ซีซันแรก ทีมก็ได้ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยใน Boston Dr.Wendy Carr (Anna Tov) มาร่วมทีมด้วย  ufabet      

 

Review Movie Matchstick Men Directed by Ridley Scott 2003

Matchstick Men

Matchstick Men is a 2003 black comedy crime film directed by Ridley Scott, and based on Eric Garcia’s 2002 novel of the same name. The film stars Nicolas Cage, Sam Rockwell, and Alison Lohman.

The film premiered on September 2, 2003 at the 60th Venice International Film Festival and was released in the United States on September 12, 2003.

It received generally positive reviews and grossed $65 million against its $62 million budget.

Roy Waller is a con artist residing in Los Angeles with severe tourette’s syndrome and obsessive-compulsive disorder. Alongside his partner and protégé Frank Mercer, Roy operates a fake lottery, selling overpriced water filtration systems to unsuspecting customers. After Roy experiences a violent panic attack, Frank suggests he see a psychiatrist, Dr. Harris Klein.

Klein provides Roy with medication, and in therapy has Roy recall his past relationship with Heather, his ex-wife who was pregnant during the time of the divorce.

At Roy’s behest, Klein informs Roy that he called Heather and found out that Roy
has a 14-year-old daughter, Angela. Roy and Angela meet, and her youthful energy rejuvenates him.

Roy thus agrees to work with Frank on a long-con: their target is Chuck Frechette, an arrogant businessman whom the pair plans to con with the Pigeon drop.

One night, Angela unexpectedly arrives at Roy’s house, saying that she has had
a fight with her mother, and decides to stay for the weekend before returning to school.

She explores his belongings and causes him to rethink his life, which he mentions during therapy with Klein. Angela returns home late one night, leading to an argument between the two.

During dinner, Roy admits that he is a con artist and reluctantly agrees to teach Angela a con.

The two of them go to a local laundromat and con an older woman into believing she has won the lottery, and she shares half of her expected winnings with Angela; however, Roy then forces Angela to return the money.

 

ดูหนังออนไลน์ Matchstick Men

Review film Detective K Secret Of The Living Dead 2018

Detective K Secret Of The Living Dead

Review Detective K Secret Of The Living Dead 2018 film Set in the 18th century Joseon, at the period of time where complicated political situation exists under King Jeongjo, Kim Min (famously known as Detective K) and Seo-pil team up with a beautiful vampire who has amnesia, and they discover vampire bite marks on Detective K: Secret of the Living Dead (Korean: 조선명탐정: 흡혈괴마의 비밀; RR: Jo-seon-myeong-tamjeong: Heupyeolgoemaui bimil) is a 2018 South Korean action adventure comedy directed by Kim Sok-yun, starring Kim Myung-min, Oh Dal-su, Kim Ji-won and Kim Bum.

bodies. As they investigate further, they begin to realize that the vampire is somehow closely connected to the deaths. When the truth was revealed, it is known that the beautiful vampire was once a human, specifically is the Crown Princess of the past Crown Prince. The Crown Prince was murdered during a revolt set by a group of traitor which involved Kim Min’s father. In order to cover up their treason, the put the blame on the Crown Prince’s loyal henchman, Jeong In-yul (Lee Min-ki) and his father. He swore to take revenge on the traitors by killing their precious persons.

Cast

Kim Myung-min as Detective K / Kim Min
Son of Premier Kim Shin in Joseon. He was exiled from the country for being insolent to the current King while being drunk and became a detective. He is extremely arrogant and like to brags about himself.

Oh Dal-su as Seo-pil
Kim Min’s loyal friend and servant who joined him in his journey.

Kim Ji-won as Wol-young
A beautiful vampire who was awaken from her ‘slumber’ by a mysterious monk. She lost her memories and team up with Kim Min to gain her memory. It turns out that she was the Crown Princess of Joseon. In a revolt in which the Crown Prince died, she and the young prince fled the Ganghwan Building with the help of Jeong In-yul. She was bitten by a vampire and burned alive after hiding her prince in a forest. It turns out that the monk that revived her 30 years later is her prince, Sun.

Kim Bum as Cheon-moo
Kim Shin’s general who was ordered to kill the prince of the former Crown Prince, Wang Sun and retrieve the proof of the treason committed 30 years ago.

Park Geun-hyung as Kim Shin
Woo Hyun as Mr. Bang
Yoon Sang-hoon as Kim Shin (young)
Jang Yul as Choi Jae-kyung
Kim Jung-hwa as Choi Jae-hee
Lee Min-ki as Jeong In-yul

 

ดูหนังออนไลน์ Detective K Secret Of The Living Dead 

Review Korean Series A Witchs Love Directed by Park Chan-yool

A Witchs Love

Review Korean Series A Witchs Love Directed by Park Chan-yool The series tells the stories of modern-day witches as they explore romance. Kang Cho-hong is an innocent witch that lives with her two grandmas. Maeng Ye-soon and Jo Aeng-doo have always prepared rice soup. Ma Sung-Tae is a business man that had a childhood trauma. He wants to find who and where he had his accident. He and Kang Cho-hong meets and their life will never be the same.

The series tells the stories of modern-day witches as they explore romance. Kang Cho-hong is an innocent witch that lives with her two grandmas. Maeng Ye-soon and Jo Aeng-doo have always prepared rice soup. Ma Sung-Tae is a business man that had a childhood trauma. He wants to find who and where he had his accident. He and Kang Cho-hong meets and their life will never be the same.

Yoon So-hee as Kang Cho-hong
A nosy witch who works as a delivery person in a restaurant run by two other witches. She possesses the power of telekinesis.
She is really strong, in fact with her powers, she can take 4 trays full of rice soup on the head. When a man breaks her heart she loses all of her powers. At first she doesn’t get along with Ma-Sung Tae.

Hyun Woo as Ma Sung-tae
A wealthy business man who is also a martial arts expert with childhood trauma.
He has nightmares every night about his trauma and he’s always searching for the house where the accident happened. When his secretary finds the building, he moves in.

Lee Hong-bin as Hwang Jae-wook
A webtoon illustrator.
He’s in love with Kang Cho-hong. He left the economy stage for becoming an illustrator but he’s not very lucky. He always orders rice soup from Kang Chon-hong’s grandma’s only to see his crush.

Kim Young-ok as Maeng Ye-soon
A witch who is an artisan of rice soup.
She really cares about Kang Cho-hong and she doesn’t want her to become like her mother.

Go Soo-hee as Jo Aeng-doo
A witch who possesses super-human strength.
She likes to talk and to eat a lot. She thinks she’s beautiful and always puts on masks.

 

ดูหนังออนไลน์ A Witchs Love 

Review Movie Coyote Ugly Directed by David McNally

Coyote Ugly

” Coyote Ugly ” is a cliff-hanger in which Piper Perabo ventures into a Jerry Bruckheimer production and escapes more or less untouched.

The film stars Perabo as one of a group of heedless wenches who dance on a bar and pour straight shots down the throats of the seething multitude.

In a movie of this sort, it is inevitable that the song “I Will Survive” will sooner or later be performed by drunken pals. Next week’s opening, “The Replacements,” makes us wait an hour to hear it.

“Coyote Ugly” takes no chances and puts it under the opening titles.

Do you get the feeling these movies are assembled from off-the-shelf parts? There is a story beloved in movie lore about the time Howard Hawks asked John Wayne to appear in “El Dorado.”

Wayne had already starred in Hawks’ “Rio Bravo” and “Rio Lobo,” which were essentially the same picture. So was “El Dorado.” “Shall I send over the script?” asked Hawks.

“Why bother?” asked the Duke. “I’ve already been in it twice.” Does Jerry Bruckheimer have the same nagging feeling of deja vu as he compares each new screenplay to those that have gone before?

I wonder if he suspects his movie may not be original, as he contemplates
a story about a girl from New Jersey who dreams of being a songwriter, moves
to Manhattan, meets a guy, gets a job and has a heart-rending reconciliation with
her dad, all in a movie that ends (yes, it really does) with the final line,
“What do you do when you realize all your dreams have come true?” Bruckheimer and
his director bring superb technical credits to this wheezy old story, and they add wall-to-
wall music to make it sound like fun. But you can pump up the volume only so far before it becomes noise.

I don’t ask for startling originality in a movie like “Coyote Ugly.” I don’t object to the scene
in which the heroine and her guy neck in a convertible and regard the lights on a Manhattan bridge.

I am not even surprised that the hero drives a classic car (no characters in Bruckheimer movies drive cars less than 25 years old unless they are parents or gangsters).

I don’t even mind the obligatory line, “It’s payback time!” All I ask is that I be surprised a couple
of times. Give me something I can’t see coming and make it more unexpected than a beloved
character getting hit by a car instead of having a heart attack.

In the movie, Perabo, who has big-time star power, plays Violet, a working-class girl from South Amboy,
N.J., who packs up and moves to a cheap apartment in Chinatown (where she meets not a single Chinese
person) and gets a job in Coyote Ugly, a bar that would be the result if you took the bar
in “Cocktail” and performed reckless experiments on its DNA.

It’s the kind of bar you would fight to get out of–and you’d have to. Customers are jammed so tightly together, the fire marshal can barely wedge his way into the room. They are offered no mixed drinks, no wine, just “Jim, Jack, Johnny Red, Johnny Black and Jose–all my favorite friends,” according to Lil (Maria Bello), the sexy blonde who owns the club.

“You can have it any way you want it, as long as it’s in a shot glass.” Violet auditions for her job, which consists of dancing on top of the bar, pouring drinks, dumping ice on customers who get into fights and spraying the others every so often with the soda gun. These are skilled dancers.

They can do Broadway routines on a slippery bar top, while drunks grab at their ankles. Every once in a while, just for variety, they pour booze on the bar and set it on fire.

Many of the movie’s shots are high-angle, looking down at the customers,
their mouths upturned and gulping like gasping fish. Illuminated by garish neon,
they bear an uncanny resemblance to Hieronymus Bosch’s paintings of the damned roasting in hell.

After a shaky start, Violet becomes a hit at the bar; meanwhile, she tries to
place tapes of her songs around town. She has stage fright, you see, and can’t
sing her own songs because she’s afraid to sing in front of an audience, although
she will obviously do almost anything else.

She meets Kevin (Adam Garcia), an awfully nice Australian short-order cook who
encourages her, and even bribes a guy to give her an audition by trading his precious Spider-Man comic.

They would no doubt have steamy sex, except that Bruckheimer, a student of straws
in the wind, knows this is the summer when PG-13, not his old favorite R, is the coveted rating.
(His “Gone in 60 Seconds” was also PG-13, which may explain why Angelina Jolie was missing
from most of the film.) “Coyote Ugly” finally leads up to the questions: (1) Does she find
the courage to sing? (2) Do they stay together after their Idiot Plot Misunderstanding?
and (3) Do all of her dreams come true?

There is a reason to see the movie, and that
reason is Piper Perabo, who I first noticed in “The Adventures of Rocky and Bullwinkle,”
writing that she was “so fetching she sort of stops the clock.”

She has one of those friendly Julia Roberts smiles, good comic timing, ease and confidence on the screen, and a career ahead of her in movies better than this one. Lots better.

 

ดูหนังออนไลน์ Coyote Ugly

รีวิวหนัง Skiptrace คู่ใหญ่สั่งมาฟัด ปฏิบัติการฟัด พ่วงความฮา

คู่ใหญ่สั่งมาฟัด

รีวิวหนัง Skiptrace คู่ใหญ่สั่งมาฟัด ปฏิบัติการฟัด พ่วงความฮา หนังสืบสวนสอบสวนที่ชวนน่าติดตาม บู๊ และมีความตลกไปในตัว นำโดยซุปเปอร์สตาร์ชาวจีน เฉินหลง และ ฟ่านปิงปิง

สำหรับการกลับมาของเฉินหลัง ในหนังเรื่องนี้ ต้องบอกก่อนว่า มันเป็นหนังแนวสืบสวนสอบสวนที่มีความบู๊(อยู่บ้าง) ไม่ได้บู๊แบบระเบิดตูมตามทั้งเรื่อง ชวนเริ่มเรื่องถือว่าน่าสนใจ ปูเหตุการณ์และตัวละครต่างๆได้เป็นอย่างดี รวมถึงช่วงกลางเรื่องทำให้เราติดตามภารกิจของคู่ฟัด อย่าง เฉินหลง กับ Johnny Knoxville ที่กวนโอ๊ย จนเราแอบอมยิ้มในมุกหลายๆมุก แล้วความป่วนก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นเสน่ห์ของหนังเรื่องนี้ให้เราได้ติดตาม และอีกตัวละครหนึ่งที่ต้องพูดถึงคือ ฟ่าน ปิงปิง ถึงบทบาทในเรื่องนี้เธอไม่ได้จัดจ้านสักเท่าไหร่ แต่ความสวยของเธอ ก็ทำให้คนดูอิ่มตาทุกครั้งที่เธอปรากฎตัวในภาพยนตร์ และบทภาพยนตร์ มีบางฉากที่เซอร์ไพส์เราได้แบบเนียนๆถือว่าโอเคเลยครับ

เรื่องย่อหนัง

หนัง Skiptrace หรือชื่อไทยว่า คู่ใหญ่สั่งมาฟัด คู่ใหญ่สั่งมาฟัด เล่าเรื่องของ เบนนี่ ชาน (เฉินหลง Jackie Chan) สายสืบชาวฮ่องกงที่กำลังตามล่าหัวหน้าแก๊งมาเฟียนามว่าวิคเตอร์ หว่อง (วินสตันส เชา Winston Chao) มานานกว่าทศวรรษ เมื่อหลานสาวของเขา ซาแมนธา (ฟ่านปิงปิง Fan BingBing) ต้องไปพัวพันกับองค์กรมาเฟียของหว่อง ซึ่งคนที่มีหลักฐานสามารถสาวถึงตัวเจ้าพ่อได้ นั่นคือนักพนันชาวอเมริกันจอมปากมาก คอนเนอร์

วัตส์(จอห์นนี่ น็อกซ์วิลล์ Johnny Knoxville) แต่ดันโดนแกงค์มาเฟียจับไป รัสเซีย ซึ่งเขาต้องการจะกลับ มาเก๊า ดังนั้นเบนนี่ จึงตามไปช่วยเหลือ คอนเนอร์ เพื่อเป็นพยานลากคอวิคเตอร์มาลงโทษ และช่วยเหลือซาแมนธาให้ได้ ภารกิจฟัด พ่วงความมันข้ามพรมแดนตั้งแต่เทือกเขาในมองโกเลียจนถึงทะเลทรายโกบี เรื่อยมาถึง มาเก๊า จึงอุบัติขึ้น

ด้านโปรดักชั่น กำกับโดย Renny Harlin ที่เคยฝากผลงานไว้อย่าง Die Hard 2 และ The Legend of Hercules ถึงแม้ว่าหนังของผู้กำกับคนนี้เรื่องหลังๆไม่ค่อยฮิตสักเท่าไหร่ แต่ถ้าพูดถึงหนังเรื่อง หนัง ก็ถือทำได้มาตรฐาน มีความเป็นเอเชียผสมกับฮอลีวู้ด จังหวะมุกตลกต่างๆ หรือแม้แต่ฉากบู๊ก็ดูสนุกสนานดี รวมถึงฉากโลเคชั่นต่างๆ รัสเชีย, มองโกเลีย, จีน, มาเก๊า ก็ทำได้ออกมาสวยงามครับ ดูแล้วเพลินตาดี

รีวิวหนัง

พล็อตจับคู่ให้ตำรวจฮ่องกงสุดตงฉิน กับชายอเมริกันจอมปลิ้นปล้อนพริ้วไหลไปได้ทุกสถานการณ์มาอยู่ในภารกิจสุดวายป่วงด้วยกัน ออกผจญภัยและได้เรียนรู้ผ่านบุคลิกที่แตกต่างสุดขั้วของกันและกันและสิ่งสำคัญที่สุดคือมิตรภาพอันหอมหวาน นี่อาจเป็นพล็อตคลาสสิคที่ถูกเล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าในหนังชุด “คู่ใหญ่…ฟัด” ของดาวกังฟูอมตะอย่างเฉินหลง ซึ่งการกลับมาครั้งนี้เส้นเลือดใหญ่ของพล็อตก็ยังคงเป็นดังเดิม

เราได้เห็นการพยายามทำ “เหล้าเก่าในขวดใหม่” ไม่ว่าจะเป็นการพยายามสร้างสรรค์รายละเอียดฉากแอคชั่น การออกแบบอุปสรรคและภารกิจตามรายทาง อารมณ์ขันที่หยอดมาตามรายทาง หลายอย่างมีความเวิร์คและเห็นพลังสร้างสรรค์ในตัวมันเอง ซึ่งถ้ามองแบบแยกองค์ประกอบ หลายๆ ซีน หรือซิทสนุกๆ ที่ตัวละครไปเจอนั้นก็สร้างความบันเทิงให้พอสมควร แต่พอเอามารวมเข้าเป็นภาพใหญ่จริงๆ กลับดูจำเจ ซ้ำเดิม น่าเบื่อหน่าย

อาจเป็นเพราะการที่ตัวหนังเองไม่ได้พยายามเปลี่ยนแปลงใจความสำคัญที่ควรเปลี่ยนในระดับโครงสร้าง ทำให้ลำพังการคิดซีนใหม่ๆ เป็นรายละเอียดเล็กๆ ที่ยังไม่เพียงพอ ภาพรวมมันยังตอกย้ำให้อารมณ์เดิมๆ ที่หากเป็นยุคเฟื่องฟูแรกๆ ของเฉินหลง มันคงอาจจะยังเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่ไม่ใช่กับปัจจุบันนี้แล้ว

ในยุคที่โลกเปลี่ยนแปลงรวดเร็วมหาศาล บรรดาคอนเทนต์ต่างๆ ต้องปรับตัวกันเอาตัวรอดหัวแทบแตก หนังเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น การจะแอบอิงความยิ่งใหญ่คลาสสิคและหวังว่าทำมากี่ทีคนดูก็ยังจะชอบอาจเป็นแนวความคิดที่จะตายไปในไม่ช้า เมื่อฝั่งฮอลลีวู้ดเองการนำแบรนด์ที่สร้างไว้ได้แข็งแรงในอดีตมารีเมคสร้างใหม่ก็แป๊กไปเยอะแล้วเหมือนกัน บางทีความแตกต่างอาจเห็นได้ชัดกับการที่ Train to Busan ทำได้สำเร็จในการเอาโคร้งสร้างหนังซอมบี้มหันตภัยแบบเดิมๆ มาเลาะตะเข็บโครงสร้างอย่างละเอียดและเพิ่มความสดใหม่ลงไปในทุกองค์ประกอบที่แสดงให้เห็นจากความสำเร็จของมันแล้วว่าพล็อตโครงสร้างแบบเดิมก็สามารถรื้อและสร้างใหม่และเอาคนดูอยู่ได้

ฮา
หนังเฉินหลงที่คนไทยคุ้นเคย ไม่ใช่หนังโชว์วูซูงามๆ หรือหนังโชว์คิวบู๊บ้าระห่ำ แต่เป็นหนังแอ็คชั่นที่แฝงไปด้วยความน่ารักและอารมณ์ขัน หนังอย่างเอไกหว่า ขาตั้งสู้ วิ่งสู้ฟัด มังกรหนวดทอง หนังตระกูลใหญ่ ทับ ฟัด ฯลฯ ตลอดจนหนังที่ร่วมกับฮอลลีวู้ดในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา ทำให้คนไทยจดจำเฉินหลงในภาพนักบู๊อารมณ์ดี แต่พอถึงทศวรรษ 2010 เฉินหลงฉีกแนวไปเล่นดราม่ามากขึ้นจนไม่ค่อยเป็นที่ประทับใจในแวดวงแฟนคลับเฉินหลงในประเทศไทย ถือว่าคนไทยห่างหายจากหนังเฉินหลงแบบเดิมๆไปนานพอสมควร แต่สำหรับ Skiptrace ผมถือว่าสามารถเรียกฟอร์มเฉินหลงคนเดิมกลับคืนมาได้ในระดับหนึ่ง แม้ว่าจะไม่ขึ้นหิ้งแบบ Rush Hour แต่ความฮาแบบแจ็คกี้ชานมันหวนกลับมาอีกครั้ง การปล่อยมุขขณะที่ตัวละครหลักทั้งคู่ผจญภัยไปในดินแดนต่างๆ มันอาจจะดูซ้ำรอยหนังแนวคู่หูผจญภัยหลายเรื่องที่ผ่านมาของเฉินหลง แต่การที่มาประกบคู่กับน็อกซ์วิลล์ มันกลายเป็นความฮาที่ดูจากตัวอย่างแล้วไม่น่าจะเข้ากันได้ แต่เอาเข้าจริงมันเวิร์คสุดๆ

ลูกบ้า
ด้วยคาแร็คเตอร์เฉินหลง ที่รับบทเป็น เบนนีเฉิน ตำรวจวัยเกษียณที่หมกมุ่นกับการล้างแค้นมาเกือบสิบปี ต้องมาร่วมมือกับฝรั่งมะกันบ้าๆบอๆ ทำเรื่องที่หลายคนไม่ทำกัน อย่างการเข็นรถขึ้นภูเขา เมาปลิ้นกับชาวเผ่า ร้องเพลงเพื่อผ่านด่าน หรือเป่าหมูต่อเป็นแพ ฯลฯ ดูขัดกับคาแร็คเตอร์ของเบนนีชานที่ควรจะเคร่งขรึมจริงจัง แต่มันกลับกลายเป็นลูกบ้าที่ทำให้ตัวหนังดำเนินเรื่องไปได้ลื่นไหล ความบ้าที่เรียกเสียงฮาได้ตลอดทั้งเรื่อง เอาเข้าจริงๆความบ้าของหนังเรื่องนี้ไม่ได้เป็นรอง The Mermaid หนังของโจวซิงฉือที่บ้าจนถล่มบ็อกซ์ออฟฟิศจีนถล่มทลายมาแล้ว แต่ผมรู้สึกว่า Skiptrace มันบ้าแต่ฮากว่าหนังเงือกน้อยซะงั้น อย่างไรก็ตามบางฉากก็เหมือนบ้าจนล้นเกินไป อย่างฉากคนมองโกลร้องเพลง ผมไม่เก็ทว่าหนังพยายามจะสื่ออะไรถึงได้เสียเวลากับฉากนั้นไปหลายนาที แถมยังดูไม่เมคเซ้นส์มากๆ

 

ดูหนังออนไลน์ Skiptrace

Review movie Wheres the Money by Scott Zabielski

Wheres the Money

Review movie Wheres the Money by Scott Zabielski A light comedy that dabbles in racial commentary
but pulls in too many directions simultaneously,
Scott Zabielski’s Where’s the Money puts a Vine celebrity in the lead and finds that mastery of
a six-second video format is no predictor of big-screen success. Andrew “King Bach” Bachelor
is amiable but hardly star material here, playing a young man whose hunt for buried treasure
forces him to infiltrate a college fraternity. Commercial prospects are slim, but helped
by a supporting cast including Method Man, Terry Crews and others.

Bachelor plays Del, a South Central slacker who runs a small gym with his mother Roberta
(Parks and Recreation’s Retta, wasted in this role) while palling around with best friend Juice
(Allen Maldonado) and crushing on the perpetually unimpressed Alicia (Kat Graham).
His father and uncle started the gym, but are serving long prison sentences for robbing a bank.
(Actually, Crews’ Uncle Leon recently escaped, but Del won’t know that for a while.)

When Dad tells Del where the million-dollar loot from that heist is stashed,
Del can’t wait to retrieve it. But what once was a flophouse has now been gentrified
by students of a nearby college: In order to access the basement walls that hold the treasure
, he’s going to have to pledge a frat whose membership currently happens to be all-white.

But lest we get the wrong idea, the Kappa Alpha Chi men are not at all racist! Turns out,
the dimwitted fellas’ attempts to avoid giving offense are responsible for almost
all the film’s laughs, thanks in no small part to Josh Brener (Silicon Valley),
whose pre-law character Clarke is quick to issue trigger warnings.
The film has a fair bit of fun watching as he and his bros try to haze a black man
without offending him or prompting a lawsuit.

Clarke would, one guesses, be made slightly uncomfortable by watching a film whose protagonists are people of color but whose white director seems most invested in the comic potential of his white supporting characters. Whatever the real-life politics of the filmmakers, this is shaky ground. While Zabielski and his co-writers never shortchange their stars in terms of screen time, their imaginations fail them when it comes to giving Crews and Method Man interesting things to do and say. In the case of Method Man, though, the rapper/actor’s attitude alone carries him past the script’s deficiencies.

The action gets sluggish whenever Del isn’t, as he puts it, playing the white-guilt game with his new friends. But at 85 minutes, Where’s the Money doesn’t spend too much time lingering in these dead zones. Del’s story of whisking money out from under white folks’ noses has a happy, if implausible, ending. Just don’t tell whomever Del’s father ripped off in the first place.

 

Production companies: Persimmon Productions, BSFG
Distributor: Lionsgate
Cast: Andrew Bachelor, Allen Maldonado, Kat Graham, Terry Crews, Retta, Method Man, Josh Brener, Devon Werkheiser, Logan Paul
Director: Scott Zabielski
Screenwriters: Ted Sperling, Benjamin Sutor, Scott Zabielski
Producers: Zack Schiller, Dylan Sellers
Executive producers: Andrew Bachelor, Whine Del Rosario, Todd King, James McGough
Director of photography: Andrew Huebscher
Costume designer: Ariyela Wald-Cohain
Editor: Chris McKinley
Composer: Math Club
Casting director: Marisol Roncali 

 

ดูหนังออนไลน์ Wheres the Money

review Eighth Grade Eighth Grade Is a Mesmerizing

Eighth Grade

review Eighth Grade Eighth Grade Is a Mesmerizing Elsie Fisher is magnificent as a vulnerable teenager facing trouble at school and at home in Bo Burnham’s gripping drama

In all its boredom punctuated by sudden moments of unforgettable discomfort and horror, being a teenager could best be approached in a numb state. There is something anaesthetised, or at least tonally ambiguous in this gripping drama
about a teenage girl in the US about to leave eighth grade, the last stage of middle school
(the equivalent of the UK’s year nine, for 13- and 14-year-olds) and due to enter high school after the summer.
Elsie Fisher is absolutely outstanding in the role of Kayla Day, like an undiscovered Fanning sister: her smart,
observant performance gives the audience instant access to her vulnerabilities, hurt feelings and quiet determination.

Writer-director Bo Burnham has been known before this as a YouTuber and comic,
but this is not exactly a funny movie, nor does it fit the more solemn conventions of the coming-of-ager.

It appears to hover between two different high-school traditions. It has a bit in common with 90s comedies such as 10 Things
I Hate About You and Clueless: cliques, loneliness, excruciating single-dad incursions into your private space.

But in its weird, floating sense of detachment and alienation, as if witnessing the world while listening to music on earphones, there is a hint of dark movies such as Gus Van Sant’s Elephant (2003) or Sam Levinson’s Assassination Nation (2018), in which we feel as if we are sleepwalking towards something truly horrible.

The striking thing about Kayla is that she herself is a YouTuber, but not the kind that makes the headlines.
Kayla’s earnest (but perfectly sensible, and not contemptible) videos are about how to boost your confidence
and self-esteem. Yet they are not a success. They have not gone viral, and she herself has not become
the kind of non-MSM online celebrity that fills her elders with envious bafflement. Being publicly online is just normal.
Kayla has a bit of a problem with her skin, but these spots miraculously vanish when you see her face on the computer screen.
It could be that the pixellation involved has camouflaged them, or that she has a pre-taping makeup regime.
(We see her watching makeup tutorials.) But Burnham does not deploy that discrepancy for ironic effect, and there are no
moments of dramatic hesitancy or self-doubt in her own tutorials.

Kayla lives alone with her dad Mark (Josh Hamilton) who seems almost too good to be true in his dorky well-meaning clumsiness, and Burnham interestingly defers the explanation as to his singleness. Mark has limited Kayla’s obsessive smartphone use at the dinner table to one evening a week, and he’s self-conscious about trying to make conversation

when she is exercising that prerogative. But Mark misjudges his parental responsibilities when it comes to taking Kayla to hang out with her friends at the mall, and he has a weird habit of coming into her bedroom in just pyjama bottoms last thing, to say goodnight. It creates an all-but-inaudible background hum of disquiet. Is something not quite right?

There are various official and unofficial rituals that Kayla has to go through as she finishes Eighth Grade. Burnham effectively puts us on alert for a Carrie-style catastrophe, but the movie’s effect lies in then upending or withdrawing this state of impending crisis.

Kayla has to endure, not a school shooting, but a school-shooting practice drill, which leads to a worryingly inappropriate and sexualised encounter with another boy. And it is all shot by cinematographer Andrew Wehde in a bright, clean, affectless way.

Always, Kayla is asked if she is “excited” about high school, and she knows that the polite, correct response is yes. But of course she can’t permit herself to be excited, and is smart enough to know that public displays of genuine excitement about that or anything else would be an incautious and presumptuous response. She is more anxious and uneasy.

One of the film’s most touching things is her discovery of a videoed message from her nine-year-old self
to her current self, and then her shooting a new video message, intended to be viewed by her 18-year-old self.
They are both full of upbeat, serious faith in the future, and very different from the imaginary letters to one’s own teenage
self that middle-aged newspaper columnists are sometimes asked to compose and that invariably go on about getting
a sense of humour – just the kind of condescension that any teenager would resent.

Fisher’s portrayal of Kayla’s life has such charm and unassuming decency.

ดูหนังออนไลน์ Eighth Grade Eighth

รีวิวหนัง Sing ร้องจริง เสียงจริง โรงละครมูน เมืองที่มีแต่สิงสาราสัตว์

Sing ร้องจริง เสียงจริง

เรื่องย่อ Sing ร้องจริง เสียงจริง ณ เมืองที่มีแต่สิงสาราสัตว์ ทุกครอบครัวต่างมีหน้าที่ของตนเองใครประกอบอาชีพอะไรก็ดำเนินกันไป ทว่ามีโคอาล่าอยู่ตัวหนึ่งเป็นเจ้าของกิจการ “โรงละครมูน” ซึ่งเคยเฟื่องฟูพอตกมาที่มือลูกชายอย่าง “บัสเตอร์ มูน (แมทธิว แม็คคอนนาเฮย์)” กลับถึงคราวตกต่ำเป็นหนี้สินจนไม่มีเงินจ่ายธนาคาร แต่ “บัสเตอร์” ยังไม่อับจนความคิดเกิดปิ๊งไอเดียจัดประกวดร้องเพลงแบบสมัยนิยมประเภทเดียวกับ The Voice และ Got Talent แต่คุณกิ้งก่าพนักงานคนเดียวของโรงละครเกิดเล่นตลก

ชีวิตพลิกผันทำให้เกิดความผิดพลาดของจำนวนเงินรางวัลบนใบปลิวที่ได้ทำการแจกจ่ายออกไปทั่วเมือง “บัสเตอร์” ไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนซี้เพียงคนเดียว “เอ็ดดี้” คุณชายแกะที่บ้านรวยเงินถุงเงินถังมีคุณยายเป็นอดีตดาราดาวรุ่งของ “โรงละครมูน” สมัยที่พ่อของ “บัสเตอร์” ยังเป็นเจ้าของอยู่ หลังจากที่คัดเลือกตัวแสดงได้แล้ว “บัสเตอร์” เชิญชวน “นาน่า” คุณยายของ “เอ็ดดี้” เพื่อนซี้มาชมการแสดงรอบพิเศษ แต่ทว่า! กรรมเวรของ “บัสเตอร์” ยังไม่จบสิ้นเมื่อผู้เข้าแข่งขันตัวหนึ่งเกิดสร้างปัญหาโรงละครถูกกลุ่มหมีฉกรรจ์มาทำลายสถานที่จัดแสดงเป็นเหตุให้โรงละครพังพินาศ และในที่สุดถูกธนาคารยึดไป “บัตเตอร์” จะพลิกวิกฤตินี้เป็นโอกาสได้หรือไม่

ในการแข่งขันมีตัวเก็งอยู่ 5 ราย คือ “ไมค์” หนูจอมเจ้าเล่ห์ (เซ็ธ แม็คฟาร์เลน) ผู้ขยับลูกคอได้พลิ้วไหวพอๆ กับลีลาในการต้มตุ๋นของเขา, “มีนา” ช้างสาวขี้อาย (ทอรี เคลลี) ผู้เกิดอาการตื่นเวทีได้เสมอ, “โรซิต้าร์” คุณแม่หมูลูกดก (รีส วิทเธอร์สปูน เจ้าของรางวัลอคาเดมี อวอร์ด) ผู้วิ่งวุ่นกับการดูแลลูกน้อยทั้ง 25 ตัวของเธอ, “จอห์นนี่” กอริลลาแก๊งสเตอร์หนุ่ม (ทารอน อีเกอร์ตัน) ผู้ต้องการจะหลุดพ้นจากธุรกิจมืดของครอบครัว และ “แอช” เม่นสาวพังค์ร็อครักคุด (สการ์เล็ตต์ โจแฮนส์สัน) ผู้พลิกผันจากบทนักร้องเบอร์สองกลายเป็นนักร้องเดี่ยวที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถ แต่ละตัวตัดสินใจเข้าร่วมการแข่งขันของบัสเตอร์ด้วยความเชื่อว่า การแข่งขันครั้งนี้เป็นโอกาสให้พวกเขาได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองครั้งยิ่งใหญ่

Sing มาพร้อมกับเพลงฮิตมากกว่า 85 เพลง ตั้งแต่ยุค 30-40 ปีที่ผ่านมา จนถึงยุคปัจจุบัน เขียนบทและกำกับโดยการ์ธ เจนนิงส์ (Son of Rambow, The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy) และอำนวยกาสร้างโดยคริส เมเลแดนดรี้และ เจเน็ต ฮีลลี

รีวิว วิจารณ์หนัง ‘Sing ร้องจริง เสียงจริง’
คงจะเห็นว่าแอนิเมชั่นเรื่องนี้เต็มไปด้วยดารานักแสดงที่คุ้นชื่อมากมาย แต่พวกเขาได้ได้ออกมาให้เราเห็นหน้าหรอก มีให้รู้สึกได้แต่เสียงเท่านั้น เรื่องราวก็ดูเหมือนมีกลิ่น The Voice นิดๆ แต่สำหรับคนที่รักเสียงเพลง ยังไงมันก็ยังชวนให้อยากดูได้อยู่

ตัวละครในหนังก็ดูน่ารักมากครับ ส่วนตัวผมชอบจอห์นนี่มากที่สุดละ ที่จะเดินทางตามความฝันถึงแม้พ่อของเขาจะไม่ค่อยแฮปปี้ก็ตาม อีกคนที่ผมชอบรองลงมาก็คือพี่มูนของเรานี่แหละ พี่แกเป็นคนที่น่านับถือนะครับ ถึงแม้จะมีหนี้สินมากมายก่ายกอง หรือว่ามีเสียงด่าจากชาวเมืองนับไม่ถ้วน แต่แกก็ดั้นด้นเดินทางตามฝันครับ จนสุดท้ายปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นกับชีวิตของเขา ส่วนตัวละครอื่นๆ ก็โมเม้นท์ดีๆ ให้เล่นอยู่ไม่น้อยเลย
ถือว่ากระจายบทได้ดี

ส่วนสุดท้ายที่ชอบมากๆ ก็คืองานภาพครับ ขุ่นพระ! จะสวยไปไหน ยิ่งถ้าได้ดู 4K นี่มันจะฟินไม่ใช่น้อยเลยนะ ส่สนสุดท้ายที่เป็นไม้แข็งของหนังทั้งเรื่องก็คือเพลงประกอบที่ใส่เข้ามาเรื่อยๆ ให้เราได้ฮึมฮัมหรือว่าขยับขาตามทั้งเรื่อง ทำให้การดำเนินเรื่องไม่น่าเบื่อจนเกินไป ส่วนในด้านเสียงพากย์ก็ทำได้ดีทั้งพากย์ไทยแล้วก็ Soundtrack เลย ฟังเพลินทั้งคู่เลย

ดูได้เพลิน ประสาหนังครอบครัว
ช่วงเริ่มต้นของ ‘ร้องจริง เสียงจริง’ เหมือนจะเป็นช่วงเวลาแนะนำตัว แนะนำให้รู้จักกับ บัสเตอร์ มูน เจ้าของโรงละครที่ตกต่ำผู้มองโลกในแง่ดีและหวังว่ารักษามันไว้ ก่อนจะพาเราไปรู้จักกับตัวละครหลักต่างๆ ทีละตัว

ยอมรับว่า เสียงหัวเราะของคนรอบข้างทำให้ผมหวั่นว่านี่ผมจะเป็นคนส่วนน้อยหรือไรที่แทบจะไม่ขำไปกับมุกของหนังแอนิเมชั่นเรื่องนี้ สำหรับผมมันเป็นหนังที่ดูได้เพลินๆ ไม่มีอะไรชวนมีอารมณ์ร่วมได้มากเท่าที่ควร

หนังเชิญชวนให้รู้จักกับเรื่องราวเบื้องหลังของพวกเขา ได้เห็นถึงวิถีชีวิตที่แตกต่างกันของแต่ละตัวละคร มองดูเหมือนจะเล่าถึงเรื่องราวหลายอย่างจนเกินจะโฟกัสอะไรสักอย่างให้มากพอ ขณะที่มุกตลกที่ใส่เข้ามานั่น ก็มักจะออกไปในทางแป้กมากกว่าจะฮา จะมีบ้างบางช็อตที่มีความน่ารักแทรกๆ เข้ามาเป็นพักๆ

ถ้าจะมองไปถึงเพลงที่หยิบจับใส่เข้ามาในหนังถึง 85 เพลงตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มันมากมายก็จริง นับกันไม่หวาดไหว ทว่าก็เหมือนตัดใส่เข้ามาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ไม่ทันจะได้อินก็ผ่านไปเสียแล้ว

ช่วงท้ายตีตื้น เวทีมินิคอนเสิร์ตดีดีนี่เอง…
แต่ก็ใช่ว่า ‘Sing’ จะไม่มีอะไรที่น่าสนใจ เพราะในช่วงครึ่งค่อนไปทางท้ายของหนัง จะเป็นช่วงเวลาที่หนังตีตื้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด กับฉากการแสดงโชว์ของตัวละครแต่ละตัวที่ผ่านออดิชั่นมาบ้าง หรือได้รับโอกาสได้บ้าง มันเป็นช่วงที่ดูดีที่สุดในหนังจริงๆ

เพราะการทำโชว์ของเขาดูน่าสนใจดี แต่ละโชว์จะมีอีกฉากหนึ่งประกบไปด้วยเสมอ และจะมีผลที่ตามมาแทรกไว้ด้วยเสมอ สิ่งที่ปูเอาไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องได้ถูกนำกลับมาใช้อีกครั้งในช่วงเวลานี้

ถ้าถามว่าอินสุดกับเรื่องราวของตัวละครตัวไหน คำตอบมันกลับกลายเป็นเรื่องราวดรามาในครอบครัวกอริลล่าเสียอย่างนั้น จอห์นนี่เป็นลูกที่ไม่ได้อย่างที่พ่อหมายมั่นปั้นมือ พ่ออยากจะให้ลูกเติบโตขึ้นมาในฐานะลูกของหัวหน้าแก๊ง แต่ทว่าลูกกลับรักในการร้องเพลง และมักจะหนีมาออดิชั่นและซ้อมอยู่บ่อยๆ จนภารกิจมิจฉาชีพของแก๊งพลอยมีอันเสียหายไปด้วย แต่ยังไง “พ่อก็คือพ่อ” …อยู่ดี ช็อตนี้ทำเอาผมน้ำตาซึมได้เลย

หนังโชว์ความครีเอตในการคิดมุกหนังได้ดี โดยเฉพาะการจัดการของแม่หมูระหว่างที่ตัวเองออกมาซ้อมร้อง แต่แค่มันดูไม่เข้ากับบุคลิกของตัวละครและมันดูไม่สามารถไปใช้อธิบายต่อได้ ความครีเอตที่น่าสนใจที่สุดกลับเป็นการเอาปลาหมึกมาสร้างสรรค์เป็นเวที นั่นแหละ น่ารักมากที่สุดแล้ว

โดยรวมมันเป็นหนังที่ดูได้เพลินๆ กับครอบครัว ไม่เป็นพิษเป็นภัย แถมยังได้พลังของการทำตามฝัน การเลือกทางเดินที่รักและทำมันให้ดีที่สุด ไม่ปล่อยทิ้งมันไว้กลางทาง

ดูหนังออนไลน์ Sing

รีวิวหนัง Once Upon a Time … in Hollywood (2019) ผู้กำกับ Quentin Tarantino

Once Upon a Time

รีวิว Once Upon a Time … in Hollywood (2019)   เรื่องย่อ เรื่องราวของ นักแสดงหนุ่มตกอับชาวตะวันตกกับสตันท์แมนของเขาที่พยายามดื้นรนให้ประสบความสำเร็จในธุรกิจหนัง อีกทั้งหนังเรื่องนี้ยังเป็นหนังเรื่องแรกของ เควนติน ทาแรนติโน ที่สร้างขึ้นมาโดยอ้างอิงจากเรื่องจริงอีกด้วย แสดงนำโดย แบรด พิตต์ , ลีโอนาร์โด ดิคาพริโอ และ มาร์โกต์ ร็อบบี้

ภาพยนตร์ลำดับที่ 9 ของ เควนติน ทาแรนติโน (Quentin Tarantino) ผู้กำกับคนดังผู้เคยประกาศไว้ว่าตลอดอาชีพเขาจะกำกับหนังยาวเพียง 10 เรื่องเท่านั้น งานแต่ละชิ้นที่ยิ่งงวดใกล้หมดโควต้าจึงยิ่งน่าสนใจ และสำหรับงานลำดับรองสุดท้ายนี้เขาผู้ที่เคยทำทั้งหนังแก๊งสเตอร์ หนังคาวบอย หนังสงครามโลก หนังกังฟู หนังดราม่า และอีกหลากหลายแนว จึงต้องสรรหาแนวทางที่ยังไม่เคยทำมาก่อนฝากไว้เป็นผลงานแห่งชีวิตของเขา นี่จึงเป็นครั้งแรกที่หนังทาแรนติโนจะ ‘เบสออนทรูสตอรี่’ (Based on True Story) ในแนวดราม่าคอมเมดี้ตลกร้ายที่เขาจัดเจน ซึ่งก็น่าตื่นเต้นเหมือนกันนะสำหรับแฟน ๆ ทาแรนติโนน่ะ

เรื่องจริง ที่ทาแรนติโนนำมาอ้างอิงนั้นคือยุคทองของฮอลลีวูด ปี 1969 โดยนิยามแนวทางของหนังไว้ว่า ‘หนังหลายเส้นเรื่องที่ฉายภาพเทพนิยายยุคใหม่ ในห้วงเวลาสุดท้ายของยุคทองของฮอลลีวูด’ หลังจากหนังเปิดตัวไปที่เทศกาลหนังเมืองคานส์และเข้าฉายที่อเมริกากับอังกฤษในเดือนกรกฎาคมและสิงหาคมตามลำดับ คำวิจารณ์ของสื่อและเสียงยกย่องจากผู้ชมต่างไหลไปในทางเดียวกันถึงขนาดนิยามว่า ‘มันคือจดหมายรักของทาแรนติโนที่ส่งถึง แอล.เอ. ยุค 60’ เลยทีเดียว

สำหรับเส้นเรื่องหลักของหนังจะติดตาม ริค ดาลตัน (ลีโอนาร์โด ดิคาพริโอ Leonardo DiCaprio) พระเอกจากหนังทีวีแนวคาวบอยที่กำลังหมดความนิยม และหนีตายดิ้นรนหางานเพื่อให้ได้มีชื่อเสียงต่อไป โดยเข้าสู่ฮอลลีวูดผ่านบทบาทตัวร้ายบ้างตัวรองบ้าง อีกเส้นเรื่องคือความสัมพันธ์ของเขากับ คลิฟฟ์ บูธ (แบรด พิตต์ Brad Pitt) สตันท์แมนคู่บุญที่ติดสอยห้อยตามดั่งพี่น้อง และเส้นเรื่องสุดท้ายคือการที่เขาอาศัยอยู่ในบ้านที่รั้วติดกับผู้กำกับดังแห่งยุคอย่าง โรมัน โปลันสกี และแฟนสาวของโปลันสกีอย่างดาราสาว ชารอน เทต (มาร์โกต์ ร็อบบี้ Margot Robbie) นั่นเอง และถ้าใครติดตามเรื่องราวโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นจริงของฮอลลีวูดก็จะทราบดีว่า ชารอน เทต ถูกฆาตกรรมอย่างน่าสยดสยองขณะตั้งครรภ์ โดยฝีมือกลุ่มฮิปปี้คลั่งลัทธิของ ชาร์ลส์ แมนสัน (Charles Manson) ในชื่อแมนสันแฟมิลีเมื่อเดือนสิงหาคม ปี 1969 อันเป็นปีฉากหลังของหนังด้วย

หนังจึงครอบเราไว้ด้วยบรรยากาศน่าอึดอัดใจที่ผู้ชมต่างรู้ว่าหากติดตามชีวิตของริคไปเรื่อย ๆ อย่างไรเสียก็ต้องไปบรรจบกับเหตุการณ์สะเทือนใจแห่งยุคทองของฮอลลีวูดอยู่ดี จึงเป็นโจทย์สำคัญว่าผู้ชมต้องทำการบ้านรู้เรื่องราวของแมนสันกับชารอนไว้ก่อน หนังจึงจะทำงานได้สมบูรณ์ตามที่ทาแรนติโนวางแผนไว้ คือทันทีที่คุณรู้เรื่องราวนี้และเข้าไปดูหนัง คุณก็อยุูในกำมือของทาแรนติโนเรียบร้อยแล้ว

อีกส่วนที่ได้รับคำชมแบบสุดกู่ นอกไปจากความคารวะอย่างมีชั้นเชิงของผู้กำกับและเขียนบทที่มีต่อยุคทองของฮอลลีวูด ก็คือทีมดารานักแสดงที่เล่นกันอย่างสุดฝีมือ แถมมากันแน่นฮอลลีวูดไม่ว่าจะเป็น สุดยอดสตาร์แถวบนของวงการอย่าง ลีโอนาร์โด ดิคาพริโอ, แบรด พิตต์, มาร์โกต์ ร็อบบี้ ดารารุ่นกลางมากฝีมืออย่าง เอมิล เฮิร์ช (Emile Hirsch) ทิโมธี โอลิแฟนท์ (Timothy Olyphant) และรุ่นใหม่ไฟแรงอย่างมาร์กาเร็ต ควาลลีย์ (Margaret Qualley) ออสติน บัตเลอร์ (Austin Butler) ดาโกตา แฟนนิ่ง (Dakota Fanning) และที่ต้องพูดถึงคือ ไมค์ โมห์ (Mike Moh) ที่มาทำให้ บรูซ ลี (Bruce Lee) กลับมามีชีวิตได้โคตรน่าจดจำ

และที่ขาดไม่ได้คือนักแสดงรุ่นเก๋าที่เป็นครูให้นักแสดงอื่นได้แล้วอย่าง บรูซ เดิร์น (Bruce Dern) และ ป๋าอัล ปาชิโน (Al Pacino) นอกจากนี้ยังมีรายชื่อนักแสดงอีกเป็นหางว่าว ทั้งยังต้องจดไว้ด้วยว่านี่คือหนังเรื่องสุดท้ายที่ ลุก เพอร์รี่ (Luke Perry) ดาราจากซีรีส์ดัง Beverly Hills, 90210 (1990) และหนัง The Fifth Element (1997) ได้ฝากชื่อไว้เป็นเรื่องสุดท้ายก่อนจะเสียชีวิตในวัย 52 ปี เมื่อกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา

ริก ดาลตัน บทของลีโอนาร์โดนั้นเป็นดาราทีวีชื่อดังที่มาสุ่ยุคที่คนกำลังหมดความนิยม เขาจึงพยายามจะต่ออายุการแสดงโดยผันตัวไปเล่นหนังฮอลลีวูด ดาลตันถือเป็นตัวละครสมมุติที่อิงภาพมาจากนักแสดงที่มีชีวิตจริงหลายคน ที่เป็นดาราหนังคาวบอยทางทีวีที่โด่งดังในยุคคลาสสิกฮอลลีวูด และล้มเหลวในการข้ามยุคมาสู่วงการภาพยนตร์ในยุคทอง พวกเขาไม่อาจรักษาความโด่งดังและเอาชนะยุคสมัยแห่งความนิยมใหม่ไปได้

หลายคนต้องลดเกรดตัวเองลงไปเล่นตัวร้ายบ้าง บางคนเลิกราอาชีพ บางคนทุกข์ทรมานและฆ่าตัวตายไปเลยก็มีอย่าง พีท ดูเอล (Pete Duel) โดยวิถีชีวิตพุ่งสูงและร่วงหล่นนี้ เช่นกันบทของริคก็เป็นดาราที่สับสนและตกอยู่ในสภาวะไบโพลาร์ ซึ่งท้าทายความสามารถทางการแสดงแบบอารมณ์ไฮแล้วดาวน์ไปมาได้อย่างมีเสน่ห์ยากคาดเดา และดิคาพริโอก็ทำออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม

ต้องชมว่าสมาธิของเขาดีมาก ๆ ฉากที่ต้องประกบกับน้องหนูวัย 8 ขวบเป็นอะไรที่ดีมาก ๆ เช่นกันกับฉากที่ล้อเบื้องหลังในการเข้าฉากหนังคาวบอยเรื่อง แลนเซอร์ ก็เป็นอะไรที่ทั้งตลก น่าตื่นเต้น กวนบาทา และเปี่ยมพลังเปี่ยมอารมณ์อย่างมาก

ส่วน คลิฟฟ์ บูธ คู่หูของดาลตันที่รับบทโดย แบรด พิตต์ นั้นก็เป็นการผสมหลายบุคคลมาไว้ในตัวละครเช่นกัน คือในแง่เรื่องราวความสัมพันธ์กับดาลตันเอามาจาก ชีวิตของดาราอย่าง เบิร์ต เรย์โนลด์ส (Burt Reynolds) และอาชีพตัวแสดงแทนในฉากบู๊อย่างยาวนานนั้นก็นำมาจากชีวิตของ ฮาล นีดแฮม (Hal Needham) ส่วนที่อาศัยก็นำมาจาก แกรี่ เคนต์ (Gary Kent) ผู้กำกับและสตั๊นท์แมนที่อาศัยอยู่ในย่านเดียวกับที่ลัทธิแมนสันแฟมิลีอาศัยอยู่ ทั้งนี้ก็ต้องยอมรับว่า แบรด พิตต์ เป็นอีกคนที่เอาอยู่สามารถฉายแสงคู่เด่นไปกับดิคาพริโอได้ แม้ว่าบทของริคจะมีอะไรให้เล่นมากกว่าบูธก็ตาม แต่เขาก็สร้างการแสดงที่ยียวนเจ้าเสน่ห์จนต้องมองค้างทุกครั้งจริง ๆ

ดูหนังออนไลน์ Once Upon a Time